W układach napędowych samochodów przeniesienie napędu z wałka wyjściowego skrzyni biegów do kół jezdnych odbywa się za pomocą wałów napędowych, półosi napędowych i przegubów umożliwiających załamywanie przebiegu momentu obrotowego. W półosiach napędowych napędzanych kół jezdnych stosuje się przeguby równobieżne zwane synchronicznymi albo homokinetycznymi. Opisałem je w poprzednich częściach artykułu.
Dziś zwrócę uwagę na układy napędowe klasyczne, w których występują wały napędowe z przegubami asynchronicznymi. Ich zastosowanie to przede wszystkim samochody ciężarowe, autobusy oraz niektóre samochody osobowe z klasycznym układem napędowym, a także pojazdy z napędem na więcej niż jedną oś niezależnie od rodzaju zastosowanego układu napędowego.
Wał napędowy jest zatem urządzeniem służącym do przeniesienia momentu obrotowego na pewną odległość do kolejnych, oddalonych od siebie zespołów układu napędowego. W zależności od konstrukcji i przeznaczenia pojazdu stosuje się w nim jeden, dwa lub więcej wałów napędowych. Istotna jest również odległość zespołów układu napędowego, która wymusza stosowanie wału pojedynczego lub dzielonego, zaopatrzonego w większą ilość przegubów i odpowiednio podpartego.
We współczesnych pojazdach samochodowych wał napędowy musi spełniać wiele wymagań, wśród których najważniejsze to:
Zdolność do przenoszenia określonego momentu obrotowego;
Odporność na szybkie zmiany obciążenia;
Zdolność kompensacji długości;
Zachowanie odpowiedniej trwałości węzłów łożyskowych oraz ogólnej trwałości i niezawodności;
Zachowanie jak najniższego masowego momentu bezwładności oraz niewyrównoważenia;
Zdolność do cichobieżnej pracy;
Bezobsługowość i łatwość naprawy lub wymiany;
Poszczególne zespoły układu napędowego zawieszone są elastycznie i podczas pracy mechanizmów mogą zmieniać swoje położenie względem siebie. Silnik, sprzęgło i skrzynia lub zespół skrzyń przekładniowych zamocowany jest do ramy albo nadwozia samonośnego, a więc do masy resorowanej wykazującej drgania o małej częstotliwości. Most napędowy wchodzi w skład masy nieresorowanej wykazującej drgania o dużej częstotliwości wywołanej toczeniem się kół po nierównościach drogi. Obie wymienione masy przemieszczają się względem siebie zarówno w pionie względem podłoża, jak również zmieniają względem siebie odległość.