Stres i niepokój przed pierwszymi wyjazdami.

Witam wszystkich kierowców. Może temat nie jest zbyt ciekawy, ale zainteresował mnie jeden aspekt. Czy wśród was przed pierwszymi wyjazdami był stres i niepokój jak to będzie w drodze jak ja poradzę z tym wszystkim. Czy to normalne że człowiek tak na starcie przeżywa.
Ogólnie stres związany z egzaminami na PJ zawodwe to jest raczej żaden stres przy tym co jazda już w życiu zawodowym. Kto będzie miał ochotę niech zabierze głos w dyskusji i się wypowie w tym temacie. Czy długo kleiły się wam dłonie do kierownicy

Cytuj:

Czy długo kleiły się wam dłonie do kierownicy

tak u mnie minęło to po 5 kursach zanim miałem suche ręce osoba która była obok na pierwszych trasach, powtarzała na luzie:), ja odpowiedziałem łatwo powiedzieć jak się już jeździ parę lat opowiedział jedno z każdą trasą młody będzie lepiej i miał rację
głowa do góry będzie dobrze dużym lecisz

Jak ja poleciałem pierwszy raz sam dużym zestawem na Litwę (w ogóle pierwszy raz za granicę), to targała mną euforia Znikneła po około dwóch tygodniach

Później było lepiej, bo euforia legła w gruzach dopiero po pół roku

Nie ma reguły, co człowiek, to inne zachowanie.

Ja w sumie to miałem dwa wyjazdy zagraniczne na Rumunie w podwójnej w sumie to się bałem jechać tylko jedną drogą bo było wąsko to mnie drugi kiero zmienił aż do autostrady i spowrotem za kółko W sumie największym problemem na początku jest sprzęgło jak masz 40t załadowane i nagle zaczynasz kierować to stres jest co niemiara A co do solówek to jechałem kilka razy po zwykłych drogach (Polska) i zwykłych i autostradach w Niemczech i stresu nie było

Powiem ci jeżeli dostaniesz taką samą skrzynie z jaką jeździłeś na nauce jazdy to pół biedy bo jak miałeś przełącznik to na początku będziesz miał stresa jak dostaniesz z przebitką

Pozdro all

No to prawda przed pierwszym swoim kursem miałem pełne portki. Tyle że ja zaczynałem od razu na przerzutach. Tak więc pierwszy raz zawodowo zasiadłem za sterem scani w dani dostałem do podpięcia naczepę potem podjazd pod rampę/ tego się najbardziej obawiałem/ i trasa do belgi i 7 rozładunków. Powiem że miałem pełne majty. A od tego czasu wiem że belgia = często miejsca gdzie nie powinien zestaw się pchać. Ogólnie może to dziwne ale jeszcze nigdy nie jeździłem po polsce i nawet nie chce sprawdzać jak by to było. Stres to miałem na wszystko nowe miejsce nie znani ludzie , nie znane trasy i w ogóle. Nigdy przedtem nawet nie byłem w dani ani w holandi czy belgi. Po około 2 tygodniach czułem sie już dość spokojnie znałem już mniej wiecej gdzie mogę stanąć na pauze gdzie znjade internet poznałem paru kolegów kierowców z którymi często stawałem na pauzy. Ogólnie jeździłem jak to się mówi z dani na beneluxy tak więc i trafiał się luxemburg gdzie zaznałem jazdy po górkach i ciasnych winklach, belgia gdzie cofałem 4 km jak i holandia z dostawami na wsi. Strach ma wielkie oczy najbardziej się bałem na początku jak juz wyjechałem na autostradę i do następnego celu miałem 800km to zaznałem spokoju.

ja pierwszy swój samodzielny kurs jechałem z Wrocławia do Góry i w nocy nie mogłem spać.
natomiast w transporcie międzynarodowym były granice i zawsze przed wyjazdem był lekki stresik, czy masz wszystkie dokumenty, przed dojazdem do granicy czy 44h czekania czy tylko 10h i przed odprawą celną i graniczną czy wszystko pójdzie OK.

dzisiaj przejeżdżając przez granice, których nie ma, z rozrzewnieniem wspominam tamte czasy.

"Może temat nie jest zbyt ciekawy, ale zainteresował mnie jeden aspekt. Czy wśród was przed pierwszymi wyjazdami był stres i niepokój jak to będzie w drodze jak ja poradzę z tym wszystkim"
Jak cholera.
"Czy długo kleiły się wam dłonie do kierownicy"
Ja obok siebie miałem wiadro gdzie co jakiś czas wyżymałem koszulę.

pierwszy kurs w międzynarodówce miałam akurat w podwójnej, podczas prowadzenia stres był, bo nigdy nie jechałam z naczepą dalej niż 100km, w dodatku za granice i jeszcze pierwszy raz zobaczyłam PRAWDZIWE długie podjazdy i zjazdy W przerwie od prowadzenia zbierałam szczękę spod prawego fotela. Drugi kurs już bardziej na luzie, ale wciąż z zagadkami "A jak nie trafię? a jak się popsuje? a jak nie cofnę? a jak.........". Każdy następny już można powiedzieć, że bezstresowo Z czasem zaczyna się kojarzyć drogi, zjazdy, parkingi, firmy... Już nie jest jak na początku "olaboga co to będzie!"

Pamiętam jak w Hiszpanii spotkałam podwójną obsadę z PL (mój pierwszy kurs to był). Opowiadali, że na początku też się martwili co będzie jak nie znajdą adresu, jak navi nie pokaże miasteczka etc., a z czasem im minęło i nie przejmowali się tym w ogóle. Wtedy dla mnie to było coś nie do zrozumienia... Dotarło po jakichś 3 miesiącach - co ma być to będzie, nie ma tak, że się nie trafi, bo ktoś to w końcu z miejscowych skojarzy Wbijasz kod w navi, robisz szybkie rozeznanie i jedziesz bez przejmowania się, że firmy tam nie będzie. Jak nie będzie jej na tej ulicy, to pewnie nie Ty pierwszy jej tam szukasz i miejscowi już skojarzą problem

Druga sprawa to ja straaasznie nie lubiłam landówek - miałam normę na paliwo, a jak tylko wjeżdżałam na land to ona magicznie szła w górę. Unikałam tego jak ognia, a szef baaardzo lubił landówki, szczególnie te francuskie Z początku też się bałam bo tam wąsko, stres przy mijaniu się z innym dużym. Z czasem przeszło i leciało się byle szybciej na autostradę... (nie polecam N102 od Le Puy do Montelimar, stromo, kręto, wąsko momentami). Nadal nie jestem do nich przekonana, ale mają swój plus - łatwiej znaleźć market z możliwością stanięcia dużym, niż przy zjeżdżaniu z autostrady do losowo wybranego miasta ze sklepem

Z rampami było to samo, przed międzynarodówką naczepą cofałam może ze 3 razy więc tego też się bałam. Na początku chłopakom przynajmniej dawkę humoru dostarczałam Jedna rampa w CZ mnie zmogła, właśnie na drugim kursie w życiu. Z każdą inną dałam sobie radę. Najwyżej trwało to dłużej niż zwykle

Teraz mi się "zachód znudził", idę na Skandynawię

Cytuj:

pierwszy kurs w międzynarodówce miałam akurat w podwójnej, podczas prowadzenia stres był, bo nigdy nie jechałam z naczepą dalej niż 100km, w dodatku za granice i jeszcze pierwszy raz zobaczyłam PRAWDZIWE długie podjazdy i zjazdy W przerwie od prowadzenia zbierałam szczękę spod prawego fotela. Drugi kurs już bardziej na luzie, ale wciąż z zagadkami "A jak nie trafię? a jak się popsuje? a jak nie cofnę? a jak.........". Każdy następny już można powiedzieć, że bezstresowo Z czasem zaczyna się kojarzyć drogi, zjazdy, parkingi, firmy... Już nie jest jak na początku "olaboga co to będzie!"

Pamiętam jak w Hiszpanii spotkałam podwójną obsadę z PL (mój pierwszy kurs to był). Opowiadali, że na początku też się martwili co będzie jak nie znajdą adresu, jak navi nie pokaże miasteczka etc., a z czasem im minęło i nie przejmowali się tym w ogóle. Wtedy dla mnie to było coś nie do zrozumienia... Dotarło po jakichś 3 miesiącach - co ma być to będzie, nie ma tak, że się nie trafi, bo ktoś to w końcu z miejscowych skojarzy Wbijasz kod w navi, robisz szybkie rozeznanie i jedziesz bez przejmowania się, że firmy tam nie będzie. Jak nie będzie jej na tej ulicy, to pewnie nie Ty pierwszy jej tam szukasz i miejscowi już skojarzą problem

Druga sprawa to ja straaasznie nie lubiłam landówek - miałam normę na paliwo, a jak tylko wjeżdżałam na land to ona magicznie szła w górę. Unikałam tego jak ognia, a szef baaardzo lubił landówki, szczególnie te francuskie Z początku też się bałam bo tam wąsko, stres przy mijaniu się z innym dużym. Z czasem przeszło i leciało się byle szybciej na autostradę... (nie polecam N102 od Le Puy do Montelimar, stromo, kręto, wąsko momentami). Nadal nie jestem do nich przekonana, ale mają swój plus - łatwiej znaleźć market z możliwością stanięcia dużym, niż przy zjeżdżaniu z autostrady do losowo wybranego miasta ze sklepem

Z rampami było to samo, przed międzynarodówką naczepą cofałam może ze 3 razy więc tego też się bałam. Na początku chłopakom przynajmniej dawkę humoru dostarczałam Jedna rampa w CZ mnie zmogła, właśnie na drugim kursie w życiu. Z każdą inną dałam sobie radę. Najwyżej trwało to dłużej niż zwykle

Teraz mi się "zachód znudził", idę na Skandynawię

To życzę miłej zabawy z łańcuchami w zime

Cytuj:

Cytuj:

pierwszy kurs w międzynarodówce miałam akurat w podwójnej, podczas prowadzenia stres był, bo nigdy nie jechałam z naczepą dalej niż 100km, w dodatku za granice i jeszcze pierwszy raz zobaczyłam PRAWDZIWE długie podjazdy i zjazdy W przerwie od prowadzenia zbierałam szczękę spod prawego fotela. Drugi kurs już bardziej na luzie, ale wciąż z zagadkami "A jak nie trafię? a jak się popsuje? a jak nie cofnę? a jak.........". Każdy następny już można powiedzieć, że bezstresowo Z czasem zaczyna się kojarzyć drogi, zjazdy, parkingi, firmy... Już nie jest jak na początku "olaboga co to będzie!"

Pamiętam jak w Hiszpanii spotkałam podwójną obsadę z PL (mój pierwszy kurs to był). Opowiadali, że na początku też się martwili co będzie jak nie znajdą adresu, jak navi nie pokaże miasteczka etc., a z czasem im minęło i nie przejmowali się tym w ogóle. Wtedy dla mnie to było coś nie do zrozumienia... Dotarło po jakichś 3 miesiącach - co ma być to będzie, nie ma tak, że się nie trafi, bo ktoś to w końcu z miejscowych skojarzy Wbijasz kod w navi, robisz szybkie rozeznanie i jedziesz bez przejmowania się, że firmy tam nie będzie. Jak nie będzie jej na tej ulicy, to pewnie nie Ty pierwszy jej tam szukasz i miejscowi już skojarzą problem

Druga sprawa to ja straaasznie nie lubiłam landówek - miałam normę na paliwo, a jak tylko wjeżdżałam na land to ona magicznie szła w górę. Unikałam tego jak ognia, a szef baaardzo lubił landówki, szczególnie te francuskie Z początku też się bałam bo tam wąsko, stres przy mijaniu się z innym dużym. Z czasem przeszło i leciało się byle szybciej na autostradę... (nie polecam N102 od Le Puy do Montelimar, stromo, kręto, wąsko momentami). Nadal nie jestem do nich przekonana, ale mają swój plus - łatwiej znaleźć market z możliwością stanięcia dużym, niż przy zjeżdżaniu z autostrady do losowo wybranego miasta ze sklepem

Z rampami było to samo, przed międzynarodówką naczepą cofałam może ze 3 razy więc tego też się bałam. Na początku chłopakom przynajmniej dawkę humoru dostarczałam Jedna rampa w CZ mnie zmogła, właśnie na drugim kursie w życiu. Z każdą inną dałam sobie radę. Najwyżej trwało to dłużej niż zwykle

Teraz mi się "zachód znudził", idę na Skandynawię

To życzę miłej zabawy z łańcuchami w zime

A to niby dlaczego? Zależy gdzie będzie jeździć. Masa "marynarzy" nie ma pojęcia o zakładaniu łańcuchów.

500km na polnoc od Sztokholmu;) ciagle ta sama trasa. Wiecie, na chlodni ruch mialam tylko przy ukladaniu palet w koszach, pora na prawdziwa zabawe

[Marix]

Ja nie czuję się jeszcze godzien, aby stawiać się na równi z Wami ale jak już opisywałem na forum na początku miesiąca byłem w podwójnej obsadzie w trasie zestawem.

Widzę, że w lepiących się dłoniach nie byłem odosobniony Towarzyszyło mi to do samego końca, a trwało to długo bo całe 4 dni Ale jakie....

Główny problem jest wg mnie taki, że pierwsze kroki stawia się w podwójnej, czyli w niezłej harówie. To zdecydowanie nie sprzyja nauce jeżdżenia. Stres jest wystarczająco duży, żeby jeszcze go potęgować silnym specyficznym zmęczeniem, do którego jeszcze nie jesteśmy przyzwyczajeni. Człowiek czuje, że jest bardzo zmęczony jazdą, mimo, że jechał drugi kierowca... Siada za kółko, a tu przychodzi stawiać pierwsze, lub "kolejne pierwsze" kroki

To między innymi z tego powodu pewnie lepiej zacząć na miejscu, albo w ogóle zacząć na czymś mniejszym.

Wracając do lepiących się dłoni. To dziwne uczucie. Jeździ się sporo od czterech lat, niby człowiek na drodze czuje się jak ryba w wodzie, a tu nagle.... jakbyśmy nie umieli pływać

Odnośnie podekscytowania... Towarzyszyło mi już na powrocie na A4. Miałem świadomość, że za paredziesiąt km góra świętej Anny, auto ma załadowane 19 ton, drugi kierowca - góru śpi. Stres, że sie za-waj-chu-je na śmierć, a auto zdechnie, pierwszy samodzielny długi podjazd
Niby człowiek tłumaczy sobie, że to przecież nic wielkiego, auto ma 430 koni, ale mimo to nie potrafi obniżyć tętna:) A skończyło się wyprzedzaniem

Cytuj:

500km na polnoc od Sztokholmu;) ciagle ta sama trasa. Wiecie, na chlodni ruch mialam tylko przy ukladaniu palet w koszach, pora na prawdziwa zabawe

Ty masz zwykłą plandekę (nie firankę) ?

Jeśli tak to powodzenia w otwieraniu boku podczas opadów deszczu My z kolegą raz tak otwierali jak jechaliśmy z 24t drutu zwiniętego w szpule okrągłe i lało i przy sciąganiu z dachu boku plandeki kropelki wody widocznie dostały się i troszkę rdzy było To jest prawdziwa zabudowa a nie jakaś tam chłodnia

Matrix mi się nie lepiły stres może przez 2h był potem już tylko przyzwyczajanie się do skrzyni było i do sprzęgła jak jechałem po raz pierwszy CS + naczepa plandeka A za drugim razem to nawet się kilka razy za wyprzedzanie wziołem na drodze w Rumuni Oradea - Arad (takie coś jak u nas 1 pasmowa krajówka)

Na początek zapytam: Co robiliście na kursie prawa jazdy ? Bo ja tam wyzbyłem sie stresów związanych z jazdą i u mnie nie było żadnego stresu.
Pamiętam swój pierwszy kurs w pierwszej pracy, wiozłem 24 tony stali z Gdyni na Ślask ( Dąbrowa Górnicza ) Stres owszem był ale miałem go w nocy przed jazda, bo pamiętam, ze nie mogłem w tedy zasnąć a w trasie to była frajda a nie żaden stres. Dodam, ze nigdy nie jeździłem w podwójnej obsadzie , po zrobieniu prawka CE, nie zaczynałem od busów i solówek, tylko od razu usiadłem na zestaw.

Ps. Stres i niepokój, to ja mam teraz, zwłaszcza wtedy, gdy budzi mnie sms od spedytora, bo u nas ładunki zawsze na wczoraj !!!

Cytuj:

Na początek zapytam: Co robiliscie na kursie prawa jazdy ? Bo ja tam wyzbyłem sie stresów związanych z jazdą i u mnie nie było zadnego stresu.
Pamiętam swój pierwszy kurs w pierwszej pracy, wiozłem 24 tony stali z Gdyni na Ślask ( Dąbrowa Górnicza ) Stres owszem był ale miałem go w nocy przed jazda, bo pamiętam, ze nie mogłem w tedy zasnąć a w trasie to była frajda a nie zaden stres. Dodam, ze nigdy nie jezdziłem w podwójnej obsadzie , po zrobieniu prawka CE, nie zaczynałem od busów i solówek, tylko od razu usiadłem na zestaw.

Ps. Stres i niepokuj, to ja mam teraz, zwłaszcza wtedy, gdy budzi mnie sms od spedytora, bo u nas ładunki zawsze na wczoraj !!!

Tylko jakbyś siadł do auta gdzie jest przebitka a ją widziałeś może 2 razy w życiu i jechałeś z nią na odcinku max 10km bo potem miałeś cały czas albo 5,6 lub przełącznik na dolna górna to jakbyś miał jechać 2400km to byś się nie bał że zredukujesz źle i itp ?

Cytuj:

Tylko jakbyś siadł do auta gdzie jest przebitka a ją widziałeś może 2 razy w życiu i jechałeś z nią na odcinku max 10km bo potem miałeś cały czas albo 5,6 lub przełącznik na dolna górna to jakbyś miał jechać 2400km to byś się nie bał że zredukujesz źle i itp

to jest kwestia wytłumaczenia zasad działania skrzyni i 10-15 min. treningu.
Ale fakt, nic tak nas tak nie stresuje i przeraza jak nasza wybujała wyobraznia przed czymś nieznanym. Za to pózniej mamy co wspominac i z czego się smiać.

Cytuj:

Cytuj:

Na początek zapytam: Co robiliscie na kursie prawa jazdy ? Bo ja tam wyzbyłem sie stresów związanych z jazdą i u mnie nie było zadnego stresu.
Pamiętam swój pierwszy kurs w pierwszej pracy, wiozłem 24 tony stali z Gdyni na Ślask ( Dąbrowa Górnicza ) Stres owszem był ale miałem go w nocy przed jazda, bo pamiętam, ze nie mogłem w tedy zasnąć a w trasie to była frajda a nie zaden stres. Dodam, ze nigdy nie jezdziłem w podwójnej obsadzie , po zrobieniu prawka CE, nie zaczynałem od busów i solówek, tylko od razu usiadłem na zestaw.

Ps. Stres i niepokuj, to ja mam teraz, zwłaszcza wtedy, gdy budzi mnie sms od spedytora, bo u nas ładunki zawsze na wczoraj !!!

Tylko jakbyś siadł do auta gdzie jest przebitka a ją widziałeś może 2 razy w życiu i jechałeś z nią na odcinku max 10km bo potem miałeś cały czas albo 5,6 lub przełącznik na dolna górna to jakbyś miał jechać 2400km to byś się nie bał że zredukujesz źle i itp ?

Skrzynie z przebitką łatwiej się obsługuje niż z przełącznikiem, tu nie trzeba pamiętać o przełączaniu guzika. Sam ostatnio robiłem trasę autem z manualną skrzynią z przełącznikiem i raz na jakiś czas się po pierdzieliłem z przełączeniem guzik podczas rozpędzania auta, ale nie wyszedłem z wprawy jeżdżąc automatem od dwóch lat

ZiPi roznica polega na tym, ze na kursie (przynajmniej ja) mialam malego TGLa z przyczepa, a pierwsza legalna robote dostalam na pelnowymiarowy zestaw 40t DMC w miedzynarodowce - gdzie sama za granica bylam 3 razy - osobowka na trasie PL-NL-Pl i dwa razy do CZ;)
Skrzynie z przebitkami wcale nie sa tragiczne i przestawienie sie z jednej na druga to kwestia chwili. Jakby ktos nie wiedzial jak zaczynalam w sierpniu poerwsze kroki w ciezarowkach (i nie mialam o nich bladego pojecia) - to na bazie stalo 7 aut, sumujac 3 rozne rodzaje skrzyn (przebitka w f2000, przelacznik w dafach, 6 biegowa w scani 124l), a ja pokonywalam pustymi zestawami (solo+przyczepa ze skretna osia) proste odcinki na bocznych drogach. Po zrobieniu samego C dali mi jezdzic pelnymi zestawami, samej, blisko bazy;) Ladunki 24t nie powinny wiec na mnie robic wrazenia bo obeznanie z zestawem juz bylo od kilku miesiecy. Ale taka ludzka natura, ze sie bedzie obawial tego co jest mu nieznane i nic sie na to nie poradzi trzeba przetrwac i potem bedzie juz tylko lepiej.

Co do pytania o plandeke - nic sie martwic nie musze, od tego mam 3 drazki do podnoszenia hydraulicznego Chlodnia tez ma swoje wady i zalety moja np byla jakas krzywa i do otworzenia prawych drzwi potrzebowalam zaparcia sie o zderzak, przy mrozonkach potrzebowalam pomocy faceta, z ktorym i tak na raz tego nie otwieralismy ale na kilka takich szarpniec

Im trudniej będzie kierowcy na początku zawodowej kariery , tym mniej stresów będzie mieć pózniej. Jak w kazdej pracy - frycowe trzeba na początku zapłacic i trochę potu i łez wylać. Ja zaczynałem od naczepy z plandeką i troche sobie z nią powalczyłem, zwłaszcza wtedy, gdy przy za i rozładunku trzeba było rozsunąć dach !
Pamiętam swój pierwszy kurs do W. Brytani. Na myśl o ruchu lewostronnym troche stresu miałem.
Jechalismy tam na trzy auta a koledzy na promie jeszcze mnie podpuszczali i opowiadali jak tam sie "ciezko jezdzi". Ale jak zwykle sam strach okazał sie straszniejszy od rzeczywistości i w praktyce nie było tak żle.

Cytuj:

Im trudniej będzie kierowcy na początku zawodowej kariery , tym mniej stresów będzie mieć pózniej. Jak w kazdej pracy - frycowe trzeba na początku zapłacic i trochę potu i łez wylać. Ja zaczynałem od naczepy z plandeką i troche sobie z nią powalczyłem, zwłaszcza wtedy, gdy przy za i rozładunku trzeba było rozsunąć dach !
Pamiętam swój pierwszy kurs do W. Brytani. Na myśl o ruchu lewostronnym troche stresu miałem.
Jechalismy tam na trzy auta a koledzy na promie jeszcze mnie podpuszczali i opowiadali jak tam sie "ciezko jezdzi". Ale jak zwykle sam strach okazał sie straszniejszy od rzeczywistości i w praktyce nie było tak żle.

ZiPi bardzo ciekawa teoria, która mi się spodobała. Czyli jesteś takiego zdania, że po prostu jeżeli na początku drogi pójdziemy na głęboką wodę i nie zatoniemy to będzie nam lżej później.
Bardzo trafnie napisany post.
Dlatego może warto pieprzyć strach, niepewność ale podjąć ryzyko mimo że będzie trudno.
Jak to pisze jeden sławny bloger w sieci: " że większość ludzi po prostu chce w spokoju przeżyć życie jadąc hulajnogą zamiast pędząc Formułą 1. Nie uczestniczą w bitwach, tylko potyczkach. Jedyne ryzyko, jakiego się podejmują, to takie, które na wypadek porażki pozwoli im utrzymać się na powierzchni."