Bez zdjęc, wyłacznie proza.. miłego czytania
Siedząc teraz, na trochę dłuższej pauzie w moim DAFie dopadły mnie refleksyjne myśli na temat całej otoczki świata trakerów podróżujących po całej Europie. Jedni jeżdżą tam gdzie czuć zapach pomarańczy i bananów, inny tam gdzie tylko przenikliwe zimno i głos pingwinów jeszcze inni oglądają morze Adriatyckie z okien promu. Nasz wybór, a raczej wybór firmy jest zgoła inny – cel Anglia. Ta specyficzna mieszanka wszystkiego co w trasie może się wydarzyć, doprowadza do zakłopotania nie tylko szefów firm transportowych ale i samych kierowców zmagających się z trudami i wyjątkowymi warunkami podczas całego przejazdu.
Jest noc – kolejna noc z niedzieli na poniedziałek, po raz kolejny wsiadam do ciężarówki załadowanej w piątek i kiedy zegarek pokazuje 22 wyruszam ku granicy Świecko – Frankfurt nad Odrą. Rozładunek na wtorek pod Londynem, 18 godzin jazdy akurat wystarcza, aby dojechać na miejsce i pauzować – wydawałoby się prosto 2 dni jazdy po sznureczku. Rzeczywistość parkingowa na Wyspach jest jednak zgoła odmienna a trasa ustawiona już tak, że wiem co ładuje na powrocie więc bez zbędnych ceregieli do granicy jedzie DAF widmo … cóż zrobić pauzować w Anglii na strefie przemysłowej w Gravesend i hipotetycznie w najlepszym przypadku obudzić się z pociętą plandeką a w najgorszym może i zostać zamordowanym przez żadnych przygód tubylców importowanych gdzieś z Afryki – mając do wyboru tę perspektywę lub nagięcie czasu pracy wybieram zdecydowanie tę drugą opcję i we wtorek po rozładunku melduję się powrotem na kontynencie - Jabekke
. Jest godzina 2 w nocy – docieram do Boczowa gdzie wykupuje tool collecta, wypijam kolejne łyki napoju który dodaje skrzydeł i wytaczam 40 ton na niemiecką AUTOBAHN.
Te same kilometry, te same równo ułożone betony, te same parkingi jak w pamięci komputera zapisane w umyśle niejednego trakera powtarzającego: 100 kilometr Borde, 180 Peine, 224 Garbsen – oo tam właśnie powinno wypaść 45 min. Niestety sen niejednokrotnie bierze górę nad kalkulacjami i nawet nie wiadomo skąd na wykresówce wzięły się 3 godziny pauzy na jakimś dzikusie do którego wjechałem na pół – śpiący. Budzę się … na zewnątrz już jasno szybko przemywam twarz i dalej w drogę. Już po 8, BAG zaczyna swoją aktywność, ciągle mam uczucie że jadą za mną, że mnie obserwują i że za chwile będzie TIF, dafisko nie jest wszakże młode, a i już ponad bańkę nakulane więc i kłopotów nie chcemy robić, lecę niezauważony i około południa docieram do Oldenzaalu – wymarzony Oldenzaal jak oaza w tej bezkresnej rzece niemieckiego asfaltu i betonu. Trasa przed górę Holandii 70 km dalej ale taniej przez Niemcy – Pan każe sługa robi, niestety dla mnie to kalkulacje błędne ale cóż .. bez komentarza. Była granica Niemiecko – Holenderska to mój stały rytuał – ryż z sosem bolońskim, kupno eurowiniety, tyskie, a później jakieś 10 godzin spania aby o 24 znów zacząć życie nocnego marka…..
Budzik nieubłaganie zaczął dzwonić o 23:30, miałem go ochotę wyrzucić przez okno – szkoda okna jednak po dłuższej chwili refleksji. Wstałem, odsłaniam firanki i …. Oczywiście wyjazd z parkingu będzie graniczył z cudem – istne balety parkingowe – wzdłuż, w poprzek i na skos, tak się parkuje na partyzanta – cóż zrobić, odpaliłem, wypiłem barszcz, pomodliłem się i w drogę. Holandia i Belgia wita nas nieco bardziej urozmaiconymi obrazkami zza szyby .. jednakże w nocy skupiam się tylko na białej kresce leżącej non stop na asfalcie. Szybko mijają kolejne kilometry i miasta .. Utrecht, Antwerpia… niespodziewanie szybko mija 4,5 godziny jazdy, krótka pauza wchodzi tylko w rachubę na pasie awaryjnym autostrady. Tu już nie ma miejsca na pauzowanie ani minuty dłużej – godziny w których odpływa prom do Anglii sztywno ustawione .. więc równo po 45 minutach obieram kurs na Dunkierkę. Mijając kolejne parkingi – Drongen, Jabbeke nachodzi mnie refleksja – oj biada tym którzy do królowej się udają a tutaj pauzę długą odbywają. Dlaczego ?? A no dlatego, że w tym miejscu dochodzimy do sedna sprawy wypraw do Anglii
I EMIGRANCI :
Murzyni, czarnuchy, brudasy, pasażerowie na gapę czy bardziej popularne ale nie nadające się do cytowania nazewnictwo na owych ludzi. Kiedyś próbowałem postawić się w ich sytuacji – ktoś obiecał im raj na ziemi – Anglię, jakiś eden do którego za wszelką cenę próbują się dostać – niestety w większości tę cenę ponoszą kierowcy ciężarówek – nieświadomi niczego, podczas zasłużonego snu biorą na swe barki ciężar przewozu emigrantów do ziemi obiecanej – sposoby są różne, na naczepie, pod naczepą, na ośkach, w paleciarze – no gdzie tylko ludzkie ciało jest wstanie się zmieścić tam ONI. Są jak plaga wcisną się wszędzie, za wszelką cenę i niekiedy zupełnie irracjonalnie, tylko garstce się udaję – jednak się udaję pomimo szczegółowych kontroli. Konsekwencje dla kierowcy wynikające z przewożenia pasażerów na gapę są nie małe – pół biedy jeśli zostaną oni znalezieni po francuskiej stronie – wtedy wiąże się to „tylko” ze stratą czasu co w niektórych przypadkach oznacza np. weekend na wyspach
. Jeśli jakimś cudem osoby trzecie dostaną się do Dover i tam zostaną wykryci – oj zgrozo !!! min na dobę do pierdla ;/ Trzeba sobie jakoś radzić – ja zawsze starałem się nie pauzować blisko promu – zawsze skutkowało. Minąłem właśnie Jabbeke, Norfolkline odpływa co 2 godziny z Dunkierki do Dover, jest 4 rano, za godzinę będę w Dunkierce, kontrola emigratowa, kontrola dokumentów eksportowych, kontrola paszportowa, znów kontrola emigrantowa i chwilę po 5 melduję się w rajkach oczekując na prom. Uff chwila wytchnienia, która jednak długo nie trwa .. o 5 30 zaczęli wpuszczać na prom a chwilę przed 6 melduję się na pokładzie „King of the road” – pokład wyłącznie dla kierowców, „śmiertelnicy” nie mają tam wstępu i niejednokrotnie widziałem jak obsługa wyprasza nieproszonych gości. Dogodności jakie na nas czekają to min. Darmowy Internet, darmowa herbata i kawa od której można dostać mdłości, fotele relaksujące, obiad za 5 eur no i w końcu darmowy, zbawienny prysznic
. Rejs przez kanał La Manche to około 2 godziny. Na pokładzie gwar i hałas niekończących rozmów pomiędzy driverami – ja zawsze gdzieś z boku jakby poza nimi, za bardzo nie interesują mnie kolejne rozmowy z cyklu kto jak bije w rogi szefa lub ile zarabia ten lub tamten … z reguły pogrążony w moim laptopie przeglądam kolejne strony w necie czekając na koniec rejsu który notabene niezbyt dobrze znoszę. Godzina 8 lub chwile po białe klify Dover zapraszają do siebie, schodzę na dół odnajduje dafa i bić powietrze, już .. wyjeżdżamy ostro pod górę, górna skrzynia nie wchodzi w grę – dalej minąć tylko „stodoły” – udało się bez kontroli, i dalej wspinaczka pod górę A2/M2. Lewa strona i mijam kolejne ronda, światła … zjazd nr1 Roadchester/Gravesend … zjeżdżam i po ok. 1,5 godziny jestem na rozładunku – wąskimi uliczkami pod rampę a tu jak zwykle fachowa obsługa i po 30 minutach zamykam drzwi i dzięki zaoszczędzonemu wcześniej czasowi wracam do ……
II DUNKIERKA „ŻWIROWISKO”
Zmęczony potwornie, gdyż jest już po 16 a praktycznie od 24 pracuję wjeżdżam więc na spowite mgła i tajemnicze żwirowisko czyli parking dla nieskończonej ilości ciężarówek, gdzie jeszcze nigdy nie spotkałem się z sytuacją że nie było gdzie zaparkować. Robię obiad i za godzinę już mam zamknięte oczy … jutro rano na 99% obudzę się z otwartymi drzwiami .. pół biedy ze jestem pusty i emigranci wiedzą, że nie jadę ich Edenu .. gorzej mają Ci co załadowani. Parking w Dunkierce to bardzo wygodne miejsce do pauzowania .. zaraz przy promie, nie trzeba daleko szukać, dużo miejsca. Jednak jest parę „ale” które przemawiają na nie …. Katastrofalny stan nawierzchni, która składa się tyko z dziur .. a gdy popada wydaję się ze kanał La Manche zaczyna się nieco wcześniej
) To miejsce wymaga ożywienia .. gdyby ktoś pomyślał i zrobił tam małe zaplecze gastronomiczne, hot spoty, odremontował nawierzchnię, część terenu mogłaby zostać ogrodzona i strzeżona (oczywiście płatna) – myślę że na tym można by ładny interes zbić .. no ale cóż parking znajduje się we Francji a nie w Polsce. Mogę jeszcze dodać, że naturalnym zapachem żwirowiska jest mocz oraz olej napędowy, można powiedzieć że kwitnie tam interes z szejkami naftowymi w tle. Mamy środę. Na powrocie przeważnie ładuję nici z pobliskiego Lille, nie inaczej było w tym tygodniu. Czym prędzej pobudka i o 6 rano melduję się pod zakładem. Załadunek ekspresowy, ale towar na Rosje więc oczekiwanie na EX jakieś +_4 godziny ;/. Z pełną naczepą nici wracam .. tą samą drogą wracam ku miedzy i przeważnie koło piątku melduje się w domu… ehhh gdyby każdy tydzień chciał się tak układać (chlip) Kolejny zacznie się znów w niedziele w nocy od rozładunku we Wyszkowie .. a to oznacza ze eksport będzie ładowany we wtorek co z kolei oznacza, że do domu wrócę w sobotę a i tak będzie trzeba znów w niedziele w nocy wyjechać ….. Jedźmy dalej
Fotki
Angielska M2
Dover
Dunkierka
Gravesend - miasto rozładunku
Pokład King Of The Road na Norfolkline
Promu ciąg dalszy ..
Śniadanie przy moim Dafie 
Zrzuciłem się i właśnie stoję w Częstochowie - rano rozładunek, pozdr ![:]](./images/smilies/icon_smile5.gif "O_o"){kind=icon}
